دریای بیکران مهر ،شکوه و عظمت گنبد آبی رنگ مسجدت،دل عاشقانت را بی قرار ساخته.

چشمان غرق در اشک منتظرانت اندوه فراق تو را فریاد میزند.

زیباروی،هر چه در عظمت و بزرگیت می اندیشم،بیشتر غرق در نور معصومیتت میشوم.

مولایم،تو نمایانگر خورشید محمدی هستی.

تو خروش ذوالفقار علی رادربر گرفته ای وسکوت حیدریت عالمی را منتظر کرده.

شجاعت حسینیت زبانزد است.

مهدی جان،قلب منتظرانت در تلاطم امواج خروشان بی مهریها وظلمتها به درد آمده.

سرورم، آن هنگام که به ناله های عاشقان و منتظرانت نگاه می کنم ،تو را درموج خروشان اشکهای جاری آنها می بینم.در پبچ و خم جاده ی پرنور وصال تو ،قدمهایم آرام آرام مرا به مرکز نور هستی  می کشانند؛صدای یا مهدی یامهدی مسافران جاده ی امید به گوش میرسد.جان می رود و روح پرواز می کند.